Ehhh, ik zou reizen toch? Niet survivalen...?

Heeeeeii :D

Het spijt me zo dat ik niet van mijn eerste dagen wat heb laten horen.. Ik was zo druk, zo veel nieuwe dingen die ik moest doen. MAAR ik ga nu een verslag schrijven over mijn reis, of beter gezegd, mijn survivaltocht.

Nou, 1 augustus vertrok ik dus van huis. Afscheid genomen van Siepie, onze kat, ik denk alleen niet dat ze het zo leuk vond... ze begon te blazen, krapte me en rende weg -___- tsja.. ieder heeft zijn eigen manier van afscheid nemen toch? :P

Mijn oma uit Waalre was dus blijven logeren, en mijn andere oma kwam 's morgens naar ons huis. Met z'n zevenen in de auto op naar schiphol.
De auto geparkeerd en huppakeeee de loodzware overgewichtvolle blauwe koffer naar buiten gestouwd.. (hihi) sorry voor de kosten pap..

Toen kwamen we schiphol binnen en wie was daar?! Sharon! Die gek was nog gekomen ook... haha ik vond het zo lief!

En ja.. toen steeds dichterbij kwam dat moment.. het afscheid :(
Ik huil niet snel, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik toch echt een pakje zakdoeken nodig had toen ik voor het allerlaatst mijn ouders, broertje, zusje, oma's en Sharon een knuffel gaf.. :'(
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet beschrijven, maar als je wegloopt van je eigen vertrouwde leven, met mensen waar je zo veel om geeft lijkt het net alsof er een elastiek gespannen wordt.. naarmate je verder loopt het elastiek strakker en strakker en moeilijker te houden wordt. En op het moment dat je ze niet meer ziet, het elastiek knapt. En ik denk dat voor iedereen die dan in z'n achterhoofd heeft dat ze hun familie een jaar niet zien ook een grote klap is.
Maar ik ben dat vliegtuig in gestapt en heb met een brok in mijn keel tot op het moment dat we boven de wolken zaten naar Nederland gekeken.

Okee genoeg sentimenteel gepraat :P
Ik had in het vliegtuig een heel leuk meisje ontmoet dat voor vijf jaar naar Engeland was, heel aardig was ze! En na lang met haar te hebben gesproken, films hebben gekeken en muziek te hebben geluisterd ben ik geland in Sao Paulo.
OMG echt, ga never ever ever everrr naar GRU airport als het niet hoeft... wat is dat een dramatisch vliegveld. Tassen ophalen duurde ongeveer een uur, toen moest ik dus met de lift naar boven. Ik dacht oh neeee, ik kan geen woord portugees, en dan moet ik maar even dit dat zo en zus doen.
Hoe ik het doe, geen idee, maar ik lijk altijd geluk te hebben op dat soort momenten. In de lift stond een meisje, Ana-Paula, en zij herkende het Rotary embleem dat op mijn blazer zat. Dus we raakten aan de praat, supergezellig. Leuke meid! Maar zij hielp mij dus met zoeken en vragen enzo. We werden van her naar der gestuurd en echt, ik heb drie keer dat hele vliegveld ondersteboven gelopen.

Uiteindelijk na veel gedoe bij de gate aangekomen en Ana-Paula was naar haar eigen gate gegaan. Er werd van alles omgeroepen, ik snapte er geen reet van, maar opeens werd iedereen bij mijn gate heel erg druk en ze leken een beetje ontdaan. Dus ik zat ertussen van.. ehh someone please explain? Eu não entendo..?
En ik zie Ana-Paula opeens weer, ze zegt: Wietske, your flight is canceld..... (in mijn hoofd, ls;dfoiueihgoa[ei;ESDFHSA;DEF;;HSEFDKJFG wtffff?????)
Ik wist echt niet wat ik moest doen.. :(
Maar Ana heeft mij echt super geholpen. Ze vond een man die een beetje engels sprak, en na een soort protest met veel geschreeuw en gespring en gedans (tsja brazilië, crazy country) kregen we een overnachting plus avondeten en ontbijt op kosten van het hotel :D
niet verkeerd dus.

In het hotel heb ik twee andere mensen ontmoet: Mateus en Brigitte. Ze spraken weinig engels, maar net goed genoeg om mij te helpen met een beetje portugees. Zij hebben mij ook erg goed geholpen.

Maargoed uiteindelijk zijn we via een ander vliegveld in Sao Paulo gegaan. Dat ging allemaal heel erg goed.
Vliegtuig in, de lucht in en op naar Maringa.
By the way, Sao Paulo is echt HUGE! Ik heb serieus nog nooit zo'n grote stad gezien!

Toen kwam ik aan op Maringa.
En daar waren ze! Mijn gastouders en zusje! Ze hadden een soort minispandoek ofzo, maar echt heel erg lief.
Ik was zo blij dat ik ze zag! Haha, gewoon om het idee te hebben van.. oh my gosshh ik ben eindelijk van die dramatische reis af :P

Op mijn allerbeste engels praat ik tegen mijn gastzusje, die praat tegen haar ouders, die praten tegen haar en zij weer tegen mij :P
zo gaan onze conversaties (a)

Ik heb ook Portugese lessen. Die helpen mij al met beter communiceren! Maar daar vertel ik nog meer over. Ook over school en over een surpriseparty voor Beatriz :P
Ik hoop het morgen te kunnen schrijven :)

En ohja, foto's van dit verhaal volgen nog!

Heeeel veel liefs, beijos, en big big hugs van mij!

En dit is het nummer wat ik heb gekozen!
Ik vind het zo mooi. Het is het zeker waard om even te luisteren. (maarja mijn mening hè)
Carrie Underwood - See you again
http://www.youtube.com/watch?v=vTnWFT3DvVA