Até logo

Hier ben ik dan, op het vliegveld van Sao Paulo. Ik probeer hier twaalf uur te overleven zonder spullen kwijt te raken of in een opstopping van Argentijnen te verdwalen.
Op dit moment zit ik lekker in de “relax-ruimte” dat houd dus in dat ik op een grote voetbalzitzak tussen de tv’s op een voetbalveldje zit en mijn koffers worden bewaard in de ruimte achter mij. Heel erg fijn! Wel heb ik mijn blazer bij mij gehouden die nu helemaal vol zit met pins en aandenken van Brazilië. Ook heb ik er een knuffel aangehangen want met kon ik mijn koffer NIET dicht krijgen… 32 kilo, hmm dat wordt spierpijn morgen. Nog een tweede koffertje van 9 kilo en een laptoptas die denk ik 40 kilo weegt, dat ding is loodzwaar :0
Om mij heen liggen mensen lekker te slapen en rennen kinderen al zo lang rond dat ik de neiging heb een voetje toevallig per ongeluk even wat naar voren te steken. Ik ga zo een broodje met koffie halen en misschien later op de dag kan ik eens een poging doen FIFA te spelen op de Xbox voor mij. Doe ik als er minder mensen zijn zodat niemand mij ziet falen.

Dus.. mijn exchange is bijna tot een eind gekomen. Iets minder dan een jaar geleden moest ik de tranen bedwingen tijdens het afscheid in Nederland maar het jaar werd verdeeld in maanden, die maanden werden weken en deze laatste dagen zijn zo verschrikkelijk snel gegaan.. en dus vanmorgen heb ik de tranen moeten bedwingen om afscheid te nemen van Stela en Frank op het vliegveld van Maringá. Een tweede keer afscheid nemen van mensen die je zo dierbaar zijn maakt het er niet makkelijker op dan de eerste keer. Ik wist vorig jaar dat ik rond deze tijd terug zou komen en iedereen weer zou kunnen zien, nu hier weg gaan betekent een leven achter mij laten dat ik nooit meer terug zal krijgen. Ik kan zoveel geld sparen als ik wil om terug te komen naar Brazilië en mijn families hier maar het zal niet hetzelfde zijn.

Ik ben ook wel weer blij om thuis te komen hoor! Iedereen weer zien en al mijn verhalen vertellen maar natuurlijk ook horen wat ik daar heb gemist. Ik kan mijn broertje, zusje, oma’s en opa weer zien en de rest van de familie die ik ook al een jaar niet heb gezien. Het eerste wat ik doe op de zondagochtend wanneer ik bijkom van mijn jetlag is de fiets pakken en naar Tora toe! Wat heb ik dat lieve paard gemist.. maar nu heb ik twee maanden vakantie dus kan ik lekker zo vaak rijden als ik wil.
Ik wordt van het vliegveld opgehaald door natuurlijk mijn ouders en broertje, en nee, niet mijn zusje want die zit in Spanje, net als de rest van de familie :P lekker rustig zal ik maar zeggen.
Ook lieve Okkie komt mij ophalen van het vliegveld! Super leuk.

Ik heb echt een geweldige tijd gehad in Brazilië! Ik heb zo veel meegemaakt, gezien, gedaan en zo veel nieuwe ervaringen opgedaan! Ik ben echt heel erg veel gegroeid dit jaar en ik zou het niet anders hebben willen gedaan. Mijn families en vrienden in Umuarama en de steden daaromheen zal ik nooit meer vergeten. Zij hebben mij door het moeilijke begin geholpen en dit jaar samen met mij het tot het einde gevierd! Ik spreek nu ook Portugees, niet perfect maar ik ben blij dat ik het kan!
Nu komt het tot een einde maar ik moet natuurlijk weer terug naar de realiteit, deze reis is een geweldige ervaring maar ik heb ook wel zin om weer te beginnen met mijn nieuwe school, de HvA.

Ik ga afsluiten want ik heb weinig batterij over en ga wat eten kopen.
Nog 8 uur te gaan :0 wish me luck!

Oh, net kwam er een jongen op mij af en die vroeg wat mijn blazer betekende en waar ik vandaan kwam enzo. Bleek een Argentijn en toen ik zei dat ik Nederlands was keek hij me even heel raar aan :P hahaha maar heb leuk met hem gepraat, niet lang want hij sprak alleen Spaans en ik verstond hem prima alleen hij snapte geen drol van wat ik zei. Toen kwam er nog een jongen in het gesprek, een Mexicaan, snapte ook niks van wat ik zei maar met wat gebaren was het even lachen.

Tot zaterdag Nederland!
Heeel veel liefs en voor wie op vakantie is of gaat, heel veel plezier!
Beijos e abraços



Voor dit stukje heb ik twee nummers die ik kies om erbij te zetten
1. 93 million miles – Jason Mraz
2. Gold Skies – Sander van Doorn, Martin Garrix, DVBBS (ft. Aleesia)
Het tweede nummer heb ik er vooral bij gekozen omdat tijdens mijn afscheidsfeest dit nummer favoriet was en ik er gewoon een hele goede herinnering aan heb.
(ik kan op het vliegveld vanwege beveiligingsredenen niet op youtube dus ik kan de link er niet bij zetten)